Yosi Balasi

 

*Assignment ko ito sa klase ng Creative Nonfiction kay Bob Ong. Yes. Si legendary writer Bob Ong ang writer at yes hindi ko pa rin siya kilala dahil sa facebook thread lang siya nagkaklase. Tungkol ito sa unang pagyoyosi ko sa lugar namin kasi hindi ako nagpapakita sa kanila na nagsisigarilyo ako.*

“Pa, may hahanapin lang ako sa labas.”

Bisperas ng Pasko, umiinom na si papa sa labas kasama ang mga kapitbahay namin. Tumango lang siya saka bumuga ng usok pataas. Ang mga unang alaala ko ng pagkabata kay papa, nagyoyosi na siya. Pero kahit kailan, hindi siya nagyosi sa loob ng bahay. Kaya ito rin ang gagawin ko. Sa labas ako ng bahay magyoyosi. Pero hindi pwedeng sa labas lang, kung saan makikita ako ni papa at ng mga kapitbahay namin. Lalong-lalong hindi pwedeng makita ni mama.

Bakasyon eh. Perks ng pagiging teacher yung bakasyon ang mga kliyente ko, bakasyon din ako. Kaso yosing-yosi na din talaga ako. At ito ang unang yosi ko sa lugar namin.

Ilang buwan na rin siguro akong humihipak. Lahat ng tropa ko, smoker. Pero hindi naman nila ako naimpluwensyahan. Basta isang inuman, nag-decide na lang akong ubusin ang kalahating stick ng yosi na pinahawak sa akin ng tropa nung magpunta siya sa cr. Hinanap niya sa akin pagbalik niya pero ang naabutan na lang niya ay huling buga ng usok sa yosi niya. Tapos yun, nagtuloy-tuloy na.

Tatlong kanto na ang layo ko sa bahay. Sa totoo lang pwedeng-pwede na ako magsindi. Kaya nga lang, tuwing dudukutin ko na ang yuping kahon ng yosi, may makakasalubong akong kakilala. Hindi lang basta kakilala. Mga dating kasama sa simbahan. Hindi nga lang dating kasama sa simbahan, mga kasama sa gawain. Youth leader ako eh. Magpapastor nga sana ako.

Sa totoo lang, matagal na akong hindi nagsisimba. Dapat hindi ko na isipin ang iisipin pa nila. Kung bakit umalis ako sa simbahan na parang naging bahay ko na rin sa lumipas na limang taon ay mahaba-mahabang istorya. Mga ilang kaha ng yosi bago ko matapos. Sa ganun ko na rin sinusukat ang distansya o paghihintay sa mga bagay. Ang layo ng bahay namin hanggang sa labas, dalawa’t kalahating stick ng yosi yan. Ang Julie-Tear jerky ng Eraserheads, kalahating stick. Syempre sumasabay ako sa kanta.

Siguro ganito na lang, umalis lang ako sa simbahan pero hindi sa pananampalataya. Ayoko na sa rules na sila-sila lang din naman ang nag-set sa mga sarili nila. Lahat ng mga pekeng tao, nasa simbahan na. Eto ha, may kasama ako sa music ministry noon na nakita ng isa sa mga anak ni pastor na nagsisigarilyo sa labas, nang sumunod na linggo, na-pulpito na agad. Tangina di ba? Nag-yosi lang, hindi mo na mahal ang Diyos? Lahat naman ng tao, may kanya-kanyang trip. Pagalingan lang naman kaming magtago ng mga yun kasi erehe ang tingin nun sa simbahan namin.

Tawang-tawa ako sa reasoning ni pastor sa sermon niya nung araw na yun.

“Pinapasok mo na si Hesus sa puso mo. Naninirahan na ang Diyos sa katawan mo tapos pauusukan mo siya? Ano siya, manok?”

Pinipigilan ko lang tawa ko pero nakakatanga naman talaga. Alam ko namang hindi makitid ang utak ng Diyos.

Pero sa lugar namin, kasingdikit-dikit ng mga pader ang tainga ng magkakapitbahay. Dagdag mo pa diyan ang sasabihin nilang “teacher pa naman.” Bakit ano ba ang mga teacher? Living saints? Okay lang naman sa akin kung malalaman nila, pero huwag muna siguro ngayon. Ayokong mag-noche buena ng sermon galing kay mama at pangongosensya na kesyo hindi ko siya mahal dahil papatayin ko ang sarili sa bisyong ito na magiging dahilan ng matindi niyang kalungkutan.

 

Kapag nagyosi ka naman sa kung saan lang, titingnan ka pa ng ilang mga tao. Syempre, sino nga namang non-smoker ang gustong makalanghap ng usok na galing sa hininga mo? Mag magsasabi pa sa’yong, excuse me, hindi mo naman binili ang hangin na nilalanghap ko para dumihan mo. Mga galit na galit, gustong manakit.

Pero hindi naman sila makapagreklamo sa makakapal na usok ng mga pabrika na nagpapaitim sa langit at sumisira sa kalikasan. Kapag yung usok galing sa magagara nilang sasakyan na kahit sabihin nating puti yan, usok pa rin yan. Puta akala mo, ang babango ng mga utot. Excuse me, hindi mo binili ang hangin sa paligid ko kaya wala kang karapatan na ututan ito.

Ganun naman ang tao. Kaya niya lang punahin yung mga maliliit na nasa paligid niya.
Kaya niyang sigain yung kaya niya. Sarili ko naman ang pinapatay ko. Ang dinudumihan ko. Ang dumi-dumi na naman ng hangin sa Maynila, ano ba naman yung dagdagan ko pa para sa akin? At least yung usok na yun, choice kong ipasok sa sistema ko.

Naglakad ako nang naglakad palayo. Para makasigurado, tumawid na rin ako palabas ng baranggay namin at tumawid papasok sa tapat na subdivision.

Doon, sa kantong akala mo walang pasko dahil walang mga nag-iinuman sa labas at hindi abala, malayo sa mga matang mapanghusga. Nagsindi ako ng yosi gamit ang unang lighter na binili ko. Lucky Strike na pula ang unang brand ko ng yosi. Malalim ang hithit ko, sa sobrang lalim nahithit ko pati ang christmas spirit. Malamig. Parang menthol sa bibig. Saka sinabay ko ang isang mabigat na buntonghinga at pinakawalan ang isang makapal na ulap na namuo sa dibdib ko ng ilang araw. Whoooo..

“Merry Christmas.”

Bago ako humithit, panay lang ang lingon ko sa paligid. Baka kasi may kakilala akong dumating. Tangina no? Hindi ko talaga na-enjoy. Para lang akong gago na alalang-alala sa sasabihin ng iba. Para yosi lang eh.

“Anong kayang ginagawa mo sakaling datnan mo ang second coming ni Hesus?” Madalas na tanong ni pastor sa amin.

Hindi pa ba dumadating si Hesus? Para sa akin, matagal na siyang nakababa ulit. Baka nga isa na siya sa mga dumaan sa kalsadang ito. At kung lalapitan niya mismo ako, hindi ako magdadalawang-isip na abutan siya ng isang stick ng yosi. Sisindihan ko rin yun para sa kanya parang isang tunay na boss ng isang mafia na libong taon nang tumatakbo dito sa mundo. Pagkukuwentuhan namin ang mga kakupalan ng mga anak niya dito sa lupa. Ikukuwento ko rin sa kanya na minsang sinabi ng pastor namin noon na nakakausap niya raw ang diyos at naririnig ang boses nito. Pagtatawanan namin sila. Pagtatawanan namin ang mga ginawa nila alang-alang sa pangalan niya.

Tapos yayain ko siyang magpainom kasi birthday naman niya.

Ganito pa mga inaattendan kong seminar dati. Haha. 2010.