Kasama sa function ng teacher pero hindi naman ito lang ang trabaho niya. Ang guro rin kasi ang lilikha ng pagkukuhaan ng grades base sa kakayahan ng kanyang mga estudyante. Take note, base sa kakayahan ng mga estudyante, hindi sa kakayahan ng guro. Mali naman atang gawing standard niya mismo ang magiging pamantayan para sukatin ang mga mag-aaral dahil unang-una, guro ka, sila mga estudyante. O di ba ang layo agad ng agwat?
Sa klase ko, imposibleng bumagsak ka kung pumapasok ka. Kasi hangga't nandyan ka, magagawan ng paraan kung saan kukuhain ang grades mo. Laging may activity para sa'yo o madadamay ka sa grades sa group work. Hindi naman iisa lang ang activity sa klase. Maraming pwedeng ipagawa. At trabaho ng guro na hanapin kung saan niya pwedeng puntusan ang bata.
Ikaw ang pinakaunang nag-post ng pinapasulat ko kahit na walang nakaisip na magpapasa ka? Very good. Group work niyo sa klase, nakita kitang nakikinig nang maigi sa ka-grupo kahit na minimal ang ambag pero hindi nagpasaway, noted sa akin yan. Hindi mo kasundo ang mga kasama mo sa activity, maldita ka pero you pulled it through nang hindi nag-attitude? Tatandaan ko yan. Hindi nag-eexcel sa written at recitation ang iba pero napapansin kong ang daming mahilig mag-drawing sa klase? Sige. Hanapan natin ng performance task yan. Gawan natin ng activity na sa'yo nakasalalay ang tagumpay ng grupo kasi ikaw lang marunong mag-drawing sa kanila. Tatawagin kita para magbasa ng slide. Hihingan kita ng paborito mong pelikula o pagkain para gawing halimbawa, kahit ano basta makapag-ambag ka sa talakayan.
Basta pumasok ka, may activity para sa'yo. Sa ilang taon ko ng pagtuturo, hindi ko na masyadong ginagamit ang "taga-record lang ako ng grades niyo" kasi parang tinatanggal ko ang responsibilidad ko sa mga estudyante to create opportunities for them to learn and to excel at their own pace and space. Paano ko natutuhan? Nagsisimula ang lahat sa pagtanggap na bilang guro may mga kamalian ako. Maraming kakulangan. Matagal ko bago tinanggap yun. Maraming-maraming kapalpakan muna ang dumaan. Most of the learning styles at activities nakuha ko sa girlfriend kong teacher din. Kapag nagkukuwentuhan kami, may mga comments siya sa akin. Kung paiiralin ang pride, wala kang matututuhan. Learn at unlearn talaga ang kailangan. Importante talaga ang pakikinig sa ibang tao at pagiging bukas sa pagbabago. Ako pa naman yung teacher na nahihiya kapag alam kong may mali akong ginawa. Iniisip ko kung tama ba mga pinagsasasabi ko. Naiinis ako kapag nakaisip ako ng mas magandang gagawin pagkatapos ng isang activity sa klase.
Mas inaayos at mas ginagalingan ko na lang ang ginagawa ko bilang guro bilang utang sa mga estudyante ko noon na alam kong may pagkukulang ako. Nanghihinayang ako sa mga bagay na hindi ko pa alam noon at hindi ko naibahagi sa kanila. Kaya sa mga estudyante ko na lang ngayon ako bumabawi. Hanggang ngayon marami pa rin akong gustong itama. Alam ko mga pagkakamali ko at nahihiya pa rin ako sa mga yun. Yung mga tingin nilang perfect sila at deserve sa matataas na ratings as teacher, sila rin yung hindi naman deserving maging teacher.
Tandaan ng mga guro, yung grades na ni-record niyo ay bunga ng controlled environment na ikaw ang lumikha. Binigyan ka nila ng grades, saan galing yung grades? Eh di sa pinagawa mo rin. Ang tanong, ano ba yung quality ng pinagawa mo? Kasi kung taga-record lang ng grades ang tingin mo sa sarili mo, hindi ka teacher. Microsoft Excel ka.
No comments:
Post a Comment