Tuesday, March 16, 2021

Ano ang Inaapakan Mo?

Noong bata pa ako, ang basehan ko kung nakaaangat sa buhay ang isang tao ay kung naka-tiles ang sahig nila. Ang ganda tingnan. Lakas maka-mayaman. Ang lamig pa sa paa. Higit sa lahat, malinis.

Kami kasi, sa lahat ng natirhan naming bahay, renolyum ang gamit namin. Pinabili ako ni mama sa hardware dati, sabi ko pabili nga po ng linoluem. Sabi niya, baka renolyum? Eh di sige. Renolyum. Mura yun eh. Hindi na kailangan ng magkakabit. Nabubutas nga lang sa katagalan. One time, nag-cutter ako sa sahig. Parang kinalaykay ni wolverine yung sahig namin pagkatapos.

Bangungot kapag pinasok kayo ng baha tapos naka-renolyum kayo. Kaylangan mong iangat yun kasi para malinis mo talaga kasi sumuot dun yung burak o putik. Kapag wala namang ulan at inangat mo, may kakaibang amoy na sisingaw doon.

Sabi sa akin ni Anshe dati, ang arte ko raw kasi hindi ako nag-pa-paa. Kahit kasi halimbawa magsasara lang ng gate nila o pupunta sa likod sa kusina, naka-tsinelas ako. Nasanay kasi akong naka-tsinelas sa loob ng bahay. Tumira kami sa singko noon sa CAA, lupa pa lang yung sahig. Nagpuputik pa bago yun napa-semento. Kapag lalabas ka, dapat naka-tsinelas kasi baka may bubog pa noon nakaraang may nagrambulan. O mga dura. O ebak. Hulaan mo na lang kung sa aso o sa tao.

Pag sa bahay ng kaibigan, nakakaupo sila sa sahig kasi nga naka-tiles. Malinis eh. Sa pinagturuan kong school dati, tiles ang sahig ng classroom. Ang hilig-hilig umupo sa sahig ng mga estudyante kong yun. Kapag break time, may mga natutulog na rin sa sahig. Doon din sila kumakain minsan, akala mo nasa picnic.

Ganun siguro yun ano, kung ano ang inaapakan mo, malamang, konektado yun sa kung anong kalagayan meron ka sa buhay. Ang mga katulad ko, lumaki sa sahig na sementado, o may renolyum. Kapag nakakaangat nga, naka-tiles ang sahig. Level up niyan kapag naka-carpet buong bahay niyo at hindi lang sa sala o maliit na carpet sa ilalim ng lamesita. Tatae ka lang sa CR, naka-red carpet ka di ba? Sosyal!

Mayaman din kapag naka-parquet. O kaya tabla! Pwede ka na magpalagay ng basketball ring sa sala. Hehe. Sarap magpatunog ng original na rubber shoes diyan. May napanood pa nga ako, may bermuda grass sa loob ng bahay nila. At ang mas mayayaman, nakakapag-paa kahit pa sa labas ng bahay nila kasi nga may garden sila syempre na may landscape artist na nag-desinyo.

Eh ano naman inaapakan ng mga sobrang yayaman at makapangyarihan? Iba-iba rin eh. Pwedeng karapatan ng iba. Pwedeng yung pagkatao ng mga nasa ibaba nila. Hindi naman sila marurumihan, kasi may mga inuutusan sila para apakan yung mga yun para sa kanila.

Anyways, kaya nang makakuha ako ng maliit na hulugang bahay, hulaan mo ano kung pinalagay? Eh di tiles sa sahig. Para kahit hindi pa ako nakakaangat sa buhay, at least, makakapag-paa na ako sa loob ng bahay.

Sunday, March 14, 2021

Itinaling Hiwaga: Gaano na Tayo Katagal Nakadungaw sa Bintana?

Itinaling Hiwaga: Gaano na Tayo Katagal Nakadungaw sa Bintana?:   Eksakto isang taon ngayong araw simula nang mag-lockdown dito sa atin. Ikinulong nila tayo sa kanya-kanyang bahay. Isinara natin ang mga ...

Monday, March 1, 2021

Kahit Ayaw mo sa Holding Hands

Kapag galit ka sa akin, hindi ka nagpapahawak sa kamay. Biglang ayaw mo ng holding hands kahit na sa kahit saan man tayo maglakad.

Palagi tayong magkahawak ng kamay: kapag tatawid ka sa kalsada, namimili ng kakainin sa fast food, habang nanonood, kapag magkatabi sa jeep, habang nakikinig sa kwento ng ibang tao, kapag magkatabi at walang sinasabi sa isa’t isa; madaling mahahanap ng kamay ko ang kamay mo at sila ang magkakamustahan.

Pero kapag galit ka, ayaw mong hawakan ko ang kamay mo. Nakakuyom sa galit. Ang kalmadong kamay ay nakapinid at mistulang bato na pwedeng ipampukpok sa akin. Pero alam kong hindi mo gagawin yun. Dahil tulad ng kamay mong nakasara, ang galit ay sinasarili mo lang. Hinding-hindi mo ilalahad ang mga palad mo para salubungin ang mga kamay ko dahil alam kong galit ang pinili mong hawakan. Na ako rin naman ang nagbigay sa iyo.

Kaya tinityempuhan ko ang kamay mo. Kapag nakita kong nakabukas ito, saka ko susubukang humawak. Alam ko ito. Hindi mo kayang humawak ng galit nang matagal. Susubukan kong humawak kahit na alam kong agad din ito magsasara. Sasadyain kong idampi ang kamay mo sa kamay ko habang naglalakad tayo. Hindi mo mapapansin sa una ang ginagawa ko. Tapos mahahalata mo na rin at itatago ang kamay mo sa likod. Hindi naman porke't hindi tayo magkahawak ng kamay ay hindi na rin sabay ang hakbang ng ating mga paa.

Kapag hahawak ulit ako, hindi palad ang dadampi sa kamay ko kundi ang iyong kamao. Pero hindi lang naman kamay mo ang pwede kong hawakan. Itataas ko ang hawak sa iyong pulso kung saan mararamdaman ko pa rin ang pintig na nagmumula sa puso mo. Ipapagpag mo ang kamay ko. Saka hahawak naman ako sa braso mo.

Dahil hindi lang naman kamay mo ang pwede kong hawakan para malaman mong kahit anong mangyari, hindi kita bibitawan.

Kami’y mga Pasahero Lamang

  “Mahal, gising na. Alas kuwatro na.” Pirming nakapikit pa rin ang mga mata ng asawa ni Eric. Puyat na naman at nakayakap sa unan. Pasa...